Blog
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“My name in 100 colophons” is an exhibition of photobooks created by students BA Photography, KABK The Hague between 2006 and 2017. Different selections of the 200-title Van Baar Collection can be exhibited, depending on space, audience and budget. The original exhibition was made in collaboration with LhGWR and Stead Bureau, 2016.
Check the 8-box thematic set-up with links to flip films here:
1. Mainstream Culture
2016 Hans Poel: Petting Politics
2016 Hans Poel: Child Friends
2016 Hans Poel: Wild Boys
2016 Hans Poel: Kissing Babies
2017 Annemiek Schout: I’ll never wash my hand again
2015 Gilliam Trapenberg: Mafia Music
2013 Michiel Spijkers: Nothing of me is original.
2. Identity / gender
2010 Kim Tieleman: Verborgen Mensen – In hoeverre ben je weg?
2012 Wim Steijven: Zo vader, zo zoon!
2013 Chris Rijksen: Toegift aan Iphis / Document 1 van transformatie
2012 Iztok Klancar: My Men
2014 Esther Hovers: Legal Aliens / The interchangeable home of the
2010 Wouter de Wit: man-made
2016 Samuel Otte: De val – Mijn vader, het geloof en ik
2015 Jesse Budel: Beautiful Boys, fabulous feathers – my freedom
2013 Sander Marsman: Dianna – Every day is dressed up
3. Control over people / people in control
2017 Mathias Lovgreen Bojesen: How to boil a frog
2013 Steven van Koeverden: I know what you are thinking
2016 Vivian Bax: Enforced encounters
2016 Iris van der Zee: Statue – A symbol of power, beauty […]. Right?
2015 Esther Hovers: False positives
2014 Robin Butter: It takes my mind off things
4. Control in/by the built environment
2015 Lynne Brouwer: Design for discomfort
2016 Zindzi Zwietering: 160.000m² / An earie calm
2013 Hans Bracke: Duizend-en-een-nacht
2010 Emmy de Graaf: Pardon zit hier al iemand?
2015 Hans Bracke: Allah op het werk
2013 Merijn Koelink: grids for living
5. Control over nature
2011 Vincent van Gaalen: Control freaks – de mens in de rol v/d schepper
2012 Alexandra Hunts: ImagiNature
2015 Cleo Wächter: Antropoceen. De nieuwe geologie van Nederland
2016 Marina Caneve: Beautiful Bridges
2015 Muriel Schouten: Breeding Back / Reviving the extinct aurochs
2014 Lidewij Kalfstermen: Wie veel naar dieren kijkt […]
2016 Tommy Smits: The case of the missing dear
6. Perception of nature
2013 Laurence Harms: Being There
2014 Kasia Klimpel: Still
2013 Rixt de Boer: Angle of incidence
7. Observation of the common
2013 Lizzy Bax: Buiten Gewoon
2013 Maurice van Es: Now will not be with us forever
2011 Guus Kaandorp: I am not young enough to know everything
8. Yearning for freedom
2016 Rinske Former: It’s beautiful when it flies
2012 Sophia Aerts: a journey of 3666.4 km
2016 Shari de Boer: Proving Ground
2015 Angeniet Berkers: 15 m² of freedom
2012 Thomas Aangeenbrug: Contrail, In persuit o/m childhood dream
2011 Jorinde Reiniers: (iamamiwhoiami)
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
The “Fotofestival Schiedam” hosted the 3rd edition of “My name in 100 colophons” at a rather unconventional venue: a 30.5 m tall windmill (Called: the Camel) that was rebuilt from scratch in 2011. Seen below: the table display cabinets, October, 2017.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“My name in 100 Colophons” during the Istanbul Fotobook Festival, April 2017.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“My name in 100 Colophons” at LhGWR Project Space, Dec. 2016–Jan. 2017. Over 170 titles were present in the room, about 70 of them in display tables, about 30 on the tables to leaf through. In the mean time, flip films were made of all the books, 40 of which could be viewed on two monitors.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Kalligrafitissimo!
Afgelopen zomer gespot in het straatbeeld te Parma: de voorjaars-/zomercampagne van het tassenmerk Furla.
Eigenschap van handtassen: de riem. De tas is als object gedefinieerd. De riem daarentegen voegt zich naar de zwaartekracht. De taaiheid van het materiaal bepaalt de curve die de riem aannneemt onder invloed van beweging. Materiaaleigenschappen leveren in dit geheel uiteenlopende contrasten op. Alles in dit beeld is ‘zwier’ in stadia van stolling. De optelsom is kalligrafie.
Temidden van al die gelaagdheid en contrasten houdt de gestrekte arm ons bij de les: zó houd je je buit voor je, triomfantelijk: “kijk eens wat ik hier nu gevangen heb!” De handtas als trofee, precies zoals het is.
In het straatbeeld waar dit affiche figureert, ontstaat, met name door de los geschilderde teksten in het fotodécor, een vervreemdende ervaring: is de muur rondom de poster ontdaan van grafitty terwijl die hier is blijven staan? Een contrapunt in het stedelijk visueel rumoer.
Op de Furla-site is de campagne onvindbaar – want inmiddels vervangen door de nieuwe met een meer architectonische, wederom opvallende fotografische benadering. Tijd voor een nieuw menu op Furla’s site: ‘Oudere Campagnes’. Met credits graag.
Art director, stylist, kalligraaf, model en fotograaf: ze waren allen van de partij. Nu nog een grafisch ontwerper, dan was de merknaam wel in het ontwerp geïntegreerd geworden.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Pak de fiets
Dat kost u niets
Pak de trein
Dan ziet u iets
En wat zagen wij? Een glimmende, pas gespoten trein die ons enigszins bekend voorkwam. De geheel gerevisserde en opnieuw ingerichte NS-dubbeldekker van het type ‘DD-AR’ uit 1990, zo blijkt.
Wij reizen tweede klasse: grijze tinten met blauwe bekleding. Op het raam een pictogram, een rondje met daarin een poppetje met daaromheen een boekje, oortelefoontje en laptop. Betekent dit dat er gewerkt en ontspannen mag worden? Niet praten dus?
Een wagon verder treffen we twee poppetjes met één tekstballonnetje aan: hier is het keet. Het design van deze picto’s zou ik willen typeren als categorie ‘nagelstudio’.
Dat kan niet gezegd worden van een aantal andere functionele elementen die beeldend zijn opgelost: handgrepen, luchtroosters, bedrukking op de glazen deuren: hier is toch wel wat aardigs gebeurd. Oordeel zelf. Het enige dat nog herinnert aan het vertrouwde treininterieur is het WC-pijltje. Daar hadden ze zeker nog een paar dozen van.
De pictogrammen staan op het raam naast de passagier, in mat-transparante folie. “Heb ik een laptop/ hoofdtelefoon/ boek bij me?” denkt het poppetje. Indien dit het geval is, mag men hier plaatsnemen.
Om niet door het glas te lopen zijn deuren en wanden voorzien van patronen: vogelpootjes en torretjes in dit geval. Is dit geïnspireerd op wat ze dagelijks van de voorruit pulken?
Raadselachtig zijn de deurgrepen – volgens de tekst op de NS-site geënt op zaken die men liever niet in de trein aantreft. Zoals deze bubbles (Chemische aanval? Schuimende kots?). Er schijnt ook een bronzen frietbakje te zijn. Minder raadselachtig maar, evenals de bubbles, schitterend en vermakelijk bovendien.
De luchtverversing geschiedt via kunstige gaatjespatronen in plafond (boven).
WC-pijl ‘oude stijl’. Voor de toiletten is overigens zojuist een nieuw concept gepresenteerd (het stond in de krant!): binnenkort kun je kiezen tussen pot of urinoir in een stemmig klein boudoir.
Als klap op de vuurpijl kwamen twee jonge dames vragen of we vragen hadden over de OV kaart. Zij droegen slordige hesjes met fier op de linkerborst een groot hart. Hors categorie!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Great clip from 1981!
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _